waar het met de wereld naartoe gaat, daar gaan wij naartoe is Hof van Eede’s allereerste voorstelling. Louise en Ans Van den Eede gingen op onderzoek naar de kwetsbaarheid van taal, het wispelturige van een gesprek en de strijd tussen structuur en chaos.

Daarbij laten ze zich inspireren door Jacques, le fataliste et son maître van Denis Diderot en de hommage aan dit kronkelende boek door Milan Kundera.

Een man en een vrouw, ‘hij’ en ‘zij’ beginnen de voorstelling (of is het een boekenprogramma?) met een verontschuldiging: ze wilden iets doen rond Diderot’s roman, maar het heeft hen danig in de problemen gebracht. Niet alleen zijn ze er niet in geslaagd een voorstelling te maken, ook hun eigen relatie, van welke aard dan ook, werd erdoor getroebleerd. Net zoals Jacques de fatalist in Diderot’s roman er nooit zal in slagen zijn liefdesverhaal verteld te krijgen omdat hij voortdurend verdwaald in nevenverhalen en subplots, zo slagen de man en de vrouw er niet in om hun verhaal, dat van Diderot dus, te vertellen. Maar gaandeweg schemert doorheen hun discussies, woordenwisselingen en reveries een beeld van hun eigen, onderlinge, gecompliceerde verhouding.

Meer dan een liefdesverhaal is Waar het met de wereld naartoe gaat, daar gaan wij naartoe een gloeiende hommage aan de kunst van het gesprek, een verheerlijking van de taal in al haar kracht en onvolmaaktheid.

“Julie aanwezigheid hier vanavond is een liefdevolle staatsgreep Een toereikende horizon op onze gezamenlijke bestemming Dat is nu heel toevallig dat dit eruit komt hoor”

Laureaat TAZ-KBC Jongtheaterprijs

Uit het juryverslag: “Hof Van Eede vroeg zich af waar het met de wereld naar toe gaat. Diderot was hun startpunt, maar het resultaat is vooral een voorstelling waarin het vallen en weer opstaan, het naïeve en het relatieve, het durven spreken en dan toch weer zwijgen een duivels mooi duet aangaan met elkaar. Waar het met de wereld naartoe gaat, daar gaan wij naartoe is een verbijsterend intelligente ode aan de heerlijkheid van het twijfelen.”